Komşu Sesleri

Yaşam Hazretleri

Perşembe, 10 Kasım 2011

Oturduğum bina, üç girişi olan dört katlı, yatay uzun bir bina. 1960’larda yapıldığını sanıyorum. Dairem, orta bölümün üçüncü katında. Sağ bloktaki daire komşumu sadece seslerinden tanıyorum. Televizyon ya da müzik aletlerini yüksek sesle izlemiyor, dinlemiyorlar. Gürültücü bir aile olduğunu söyleyemem; bu bakımdan da rahatım. Ancak, uzak aralarla da olsa, çok geç saatlerde karı-koca arasında söz dalaşı oluyor. Konuşmalardan evde bir de bebek veya küçük bir çocuk olduğu anlaşılıyor. Daha çok kadının baskın sesi ulaşıyor kulaklarıma. Kocası az da olsa yanıtlıyor onu.  

Dün kitap okurken komşumdan sesler yükselmeye başladı. Saat sabahın 05:00’i olmuş karı-koca atışıyor. Sesler her zamankinden daha yüksek çıkıyordu; bir tanıklık yapmak istedim ve not aldım:

Kadın– Okudum da ne oldu?

– ...

Kadın– Sevgilim bana mesaj atmazken, elaleme mektup yazıyor!

– ...

Belli ki, koca internetin başında.

Kadın– Bana böyle davranabilmen için ben sana ne yaptım?

Kadın bu sözleri iki kez yineliyor ve sonra daha yüksek bir sesle:

Kadın– Yaklaşma bana, diye bağırıyor.

Sabahın 07:00’sine değin bu dalaşma, kısa ve uzun aralarla sürüyor.

Aziz Nesin’inin oyunlarından birinde komşu seslere çok yer verilir. Öldürsene Canikom, Tut Elimden Rovni veya Çicu’da, tam olarak anımsayamıyorum hangisinde olduğunu. Oyuna “cuk oturuyor”du komşu dalaşmaları.

Kitabımı kapatıyorum.

Önce salonun penceresini açıyor, sonra –arkada– kapalı balkon penceresini açıyorum. Pencereden arka bahçedeki çınar ağacına bakıyorum. Çoğu dökülmüş solgun yaprakların üşüttüğü o eski çınara bakıyorum. Bir ağacın yapraksız yaşayacağı yalnız ve soğuk günleri düşünerek derin bir nefes alıyorum yeni günden ve uyumayı umarak odama çekiliyorum.

Yemek Üzerine Bir Alıntı

Yaşam Hazretleri

Çarşamba, 9 Kasım 2011

Yayına hazırladığım –önümüzdeki haftalarda satışa sunulacak olan– Francesca Rigotti’nin Mutfaktaki Felsefe (Çiya Yayınları) adlı sıradışı kitabından sevdiğim bir alıntıyı paylaşmak istiyorum: 

“Eğer biri hayatta, profesyonel bir aşçı olmayı iddia etmeden mutfakta bazı görevler alabiliyorsa, edebiyat geleneğinde bu kişi, yemek yapma ve konuşma eylemlerinin gerektirdiği davranışlara sahip olan biridir.”

1980 öncesi Ankara'da Strazburg Caddesi'ndeki evimizde bir akşam yemeği sırasında kapı çalınmıştı. Konuk, karşı komşunun babasıydı. Oğlunu evde bulamayınca, bizde beklemek istediğini söylemişti. Eve buyur etmiş, salonda kaltuğa oturtmuştuk. Evde üç kişiydik, ben, Resai Okutan ve İlhami Çığrı... Birlikte akşam yemeğini hazırlıyorduk. Resai, bakırdan özel olarak yapılmış tavasıyla hamsi pişiriyordu. Biz de salata ve diğer donanımlarla uğraşıyorduk. 

Komşumuzun babasını da davet ettik hamsiye; ancak karnının aç olmadığını söyleyerek bize teşekkür etmişti. Evin üç sakini hamsileri götürürken, konuk amca söz alarak şöyle demişti:

"Evlâtler, sizi sevinerek izliyorum... Aferin size... Yemek yapmasını bilen, mutlu olur."

Salih Birinci

Yaşam Hazretleri

Pazartesi, 31 Ekim 2011

Bu gece saat 21:00 cıvarında telefonum çaldım. Açtığımda karşımdaki sesi hemen tanıdım: Salih birinci. O böyle aklına estiği bir saatte Samsun’dan arar, hiç değilse yılda bir kere. Kalın sesi, yine yerinde duruyor; ancak daha fersizdi. Sadece bir hatır sormak çin, ses duymak için aradığını söyler hep. Bunu mutlaka bir evde ya da bir arkadaşıyla bir meyhanede içerken yapmayı sever.

Çarşamba Lisesi’nde gündelik hayatının belalılarından, kasbanın sanat hayatının ise ballılarındandı Salih. Ferhan (Şensoy), onu Cahit Atay’ın Pusuda’sında oynatmıştı. Kenan (Güler), ağa, Salih köylüyü canlandırıyordu. Ferhan’ın Çarşamba’daki ilk sahne deneyimi bu idi. Faşistler, Halkeğitim Merkezi’ni basıp –gece sahnelenecek oyunun– dekorlarını parçalamışlardı. Bereket, dekorlar gazetelerden kurgulanmış bir duvardı. Hemen bir yenisini yapmıştı, Ferhan. Oyun çok başarı kazanmış, birkaç köye turne bile yapılmıştı; sosyalistleriyle ünlü Kızılot köyüne ben de gitmiştim gösterim için.

Salih’le birlikte üç oyunda birlikte olmuştuk. Ferhan’ın yönettiği Toros Canavarı, benim yönettiğim Yaşar kemal’in Teneke ve Samuel Beckett’in, Godot’yu Beklerken. Üç oyun da son derece başarılı geçmişti, taşra ölçülerinde. Salih’in yeteneği ve o yeteneğini artıran ses tonu müthişti. Birlmikte Ankara Devlet Konservatuarı sınavlarına girmeye kararlıydık. Ferhan’ın iyi öğrencileriydik. Ferhan da bu sınavlara girmemizi istiyor, destekliyordu. Ağustas 1970’de Salih ile birlikte Ankara’ya gittik ve Cebeci’deki Konservatuar Tiyatro Bölümü sınavına katıldık. Sanırım iki gün sürmüştü. Kazananlar listsinde Salih’le birlikte vardık. Beş yüz kişiden 40 kişi içine girmeye başarmıştık. İlk sınavda hazırladığımız dram ve komedi olmak üzere iki oyundan birer parçayı canlandırmıştık. Salih Toros Canavarı’n bir bölüm, ben Bir Delinin Hatıra Defteri’nin son sahnesini oynamıştım.

İkinci sınav, pandomim ve sözlü olacaktı. Seçici kurulda Mahir Canova ile Can Gürzap’ı anımsıyorum. Sonuçta ikimizde bu sınavı alamadık. Sınava birlikte girdiklerimiz arasında Mehmet Ali Erbil, Lütfü Oğuzcan ve Rahmi Dilligil de vardı. Üçü de kazanmıştı; ancak Rahmi, o yıl liseyi bitiremediği için, ertesi yıl yine Konservatuar’da okuma olanağı bulacaktı.

Yukarıda andığım Keçiörenli arkadaşım Attila Canbaz’ı işte bu sınavda tanımıştık, –yıllarca arkadaşlık yapacağım– Veysel Aybastı’yı da.

Bu gece telefonla Samsun’dan arayan arkadaşım işte o Salih, Konservatuar’ı kazanamayınca ben İstanbul’a, o Çarşamba’ya döndü. Devlet memurluğu yaptı yıllarca. Emekli olunca Karadeniz’de gezinerek pazarlamacılık; sonra, bir süre Samsun’da tiyatro yaptı. Ona tiyatro gurubu dayanmadı; ayrıldı ve bazı şairlerin yapıtlarından kurguladığı gösteriler düzenledi. Bu süreç onu yalnızlaştırdı. Yetenekli, ama kimsenin çalışmak istemediği bir oyuncu ve insan olarak –Çarşamba’da çok kullanılan bir deyimle söylersek– sap gibi ortada kaldı.

Şu var ki, Salih Birinci’nin yeteneğine yazık oldu. Merkezde profesyonel tiyatro yapabilseydi, sıradışı bir oyuncu olarak kendini gösterme olanağı bulabilirdi. Aynı şey kuşkusuz Kenan Güler için de geçerli. Taşrada olmak, bu iki arkadaşımı ve dahi beni, o dünyaya girmemizi engellemişti. Kapıda bekleyen oyuncu babalarımız olsaydı, biz de Devlet Tiyatrosu’nda hayallerimizi gerçekleştirebilirdik.

Kilolar

Yaşam Hazretleri

Cumartesi, 29 Ekim 2011

Şubattan beri bir diyet proğramı uyguluyorum. Bu çerçevede 5 kilo verdim. Bu nedenle pantalonlarım belime büyük gelmeye başladı. Bugün üç kışlık pantalonumun bellerini küçülttüm. 50’den 48 bedene düştüm. Üç yıl önce 94 kiloyu bulmuştum. Şimdi 84 küsürlerde geziniyorum. Sabah yürüyüşleri yapabilsem 80’e düşeceğim, bunu yapamıyşorum işte. Tembelim çünkü.

Metcük Memet

Yaşam Hazretleri

Cuma, 28 Ekim 2011

Bugün Mustafa Dağ aradı ve sınıf arkadaşım Mehmet Özden’in, nam-ı diğer Metcük Memet’i kaybettiğimizi söyledi. Bir gözü epey önce alınmıştı kanserden. Birkaç ay önce ise İstanbul’a yeni bir amelyat için geldiğini yine Mustafa’dan öğrenmiştim. Ancak ziyaretçi yasağı vardı, görüşememiştik. İzin olsaydı Ali Hikmet’le birlikte onu görmeye gidecektik... Kısa bir zaman sonra Samsun’a dönmüşlerdi.

Bizim kuşak da bir bir dökülmeye başladı. Anımsayabildiklerim: Yüksel Çoban, Yaşar Gömeç, (Göden) Sami Han, Hacı, (Yaykün) İbrahim Ak... Çarşamba’dan uzakta olduğum için bu dostlarımı uğurlayamadım. 1977’de Yüksel için yaşadığım yolculuk eziyetini hiç unutmuyorum... Haberi aldığım gece dışardaydik, Ali’yle birlikte; Enver Gökçe için –Yeni Melek Sineması’nda– düzenlenen geceye katılmıştık.

Geceyi sanırım Tahir Abacı ve arkadaşları hazırlamıştı. O sıralar Enver Gökçe’nin Panzerler Üstümüze Kalkar adlı kitabı yayımlanmıştı. Gökçe’nin, Gesinoviç’ten çevirdiği Pugaçev Ayaklanması’nı da yanıma alıp gitmiştim o geceye. Dost Dost İlle Kavga’yı da ekleyerek üç kitabını da imzalatmıştım.

Gece, emniyetin bütün engellemlerine karşın yapılabilmişti. İzin güçlükle alınabilmişti. Salon dolmuştu, ancak polisin “bomba ihbarı” var demesi üzerine salon boşaltılmış, Enver Gökçe’yi sevenler yıldırılmak istenmişti. Sanırım yarım ile bir saat arası bir zaman sonra, çoğalarak salon yine dolmuştu. Konuşmacılar arasında Tahir Abacı ile Can Yücel’i anımsıyorum. Büyük yergici Can Yücel şöyle başlamıştı söze: “Evet, bu gece burada bir bomba var, o Enver Gökçe’dir”. Salon kahkahadan kırılmıştı... Bu söz, o dönem bir anektod olarak dilden dile dolaşmıştı. 

Geceyarısı eve geldiğimde kapı koluna bantlanmış üzerinde “yıldırım” yazan bir telgraf beni bekliyordu; hemen açıp okumuştum... Şanssızlığın böylesi... Atlayıp Harbiye’den Harem’e gitmiştim taksiyle. Harem’den –Ankara’ya– son otobüsün on dakika önce kalktığı söylenmişti. Yeniden bir taksiyle atlayıp, otobüsü yolda yakaladık. Ankara’ya gidiyordu. Taksici, öylesine az para almıştıki benden, onu hiç unutmuyorum. Böyle bir durumdan kendine fırsat yaratmamış, temiz bir insandı.

Ankara Otogar’ı o zamanlar Hipodrum’un karşısındaydı. Samsun’a gidecek hiçbir otobüs ile öğle vakti Çarşamba’da olamıyordum. Uçakla gitmek istedim, param yetişmiyordu. Bir iki arkadaşım vardı Ankara’da, ancak pazar olduğu için iş yerleri kapalıydı. Keçiören’de oturan arkadaşım Atila Canbaz’ın adresi vardı; bir biçimde evine gittim. Meğerse ertesi gün üniversite sınavları varmış; o baldızını sınava gireceği okulu görmek üzere ona eşlik ediyormuş. Kapıda konuştuğum kişi sanırım eşiydi. Evi bulabilmek için o kadar çok yürümüştüm ki, ayaklarım kırılmış; hayalarım ağırmış, adım atamaz hale gelmiştim. O halimle, kös kös dönmüştüm otogara ve Ordu’ya giden bir otobüse yığılmıştım.

Çarşamba’ya vardığımda saat 22:00 idi. Bizim eve bile uğramadan Yıldız Sineması’nın arkasındaki Çoban’ların evine gitmiştim. Hersek acı ve gözyaşı içindeydi... Yüksel’in amcası Murat ağabey, “Gömme işini olabildiğince ağırdan aldık, ama yetişemedin” demişti.

İşte böyle, ben Çarşamba’da annem ve babam dışında –Saniye Teyzem dahil– sevdiğim birçok akrabamı, dostumu, arkadaşımı, komşumu son yolculuğunda uğurlayamadım. Bunun acısı daima içimde durur.

Mehmet Özden dahil hepsinin anıları aramızda daima yaşasın diyorum.

Benim duam budur.

Biyoğrafi

24.6.1950 Samsun

Eğitim

İlk, orta ve liseyi Çarşamba’da (Samsun) okudu. Yükseköğrenimine, İÜ/Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nde başladı (1974-75), AÜ/DTCF’nde aynı bölümde son sınıfa kadar devam etti (1980).

Yazı

İlk yazı ve hikâye denemelerini lise yıllarında okul dergisi Oydaş’ta yayımladı (1967-71). Sinema dergisi Yedinci Sanat’ta “Bir taşra kasabasında sinema soruşturması” ile “Genelev kadınlarıyla sinema üzerine soruşturma” başlıklı iki çalışması yayımlandı (1974-75). Karikatür üzerine yazmaya başladı (1977). Türkiye Yazıları, Oluşum, Sesimiz, Edebiyat Cephesi, Dönemeç ve Adam Öykü ve Notos Öykü’de hikâyeleriyle göründü (1980-1992). Türk ve Dünya Ünlüleri Ansiklopedisi (1983), Cumhuriyet Dönemi Türkiye Ansiklopedisi (1986), GelişimLaurusse (1983), AnaBritannica (1986) ve Eczacıbaşı Sanat Ansiklopedisi’nin (1997, 2005) karikatür maddelerini yazdı.  

Tiyatro

Lise yıllarında (1967-71) Cevat Fehmi Başkut (Göç), Yaşar Kemal (Teneke), Aziz Nesin (Toros Canavarı), Hayati Çorbacıoğlu (Ya Çıkarsa!) Nikolay Gogol (Bir Delinin Hatıra Defteri) ve Samuel Beckett’in (Godotyu Beklerken) sahne yapıtlarında oyuncu ve yönetmen olarak görev aldı.

Sinema

1972’de İstanbul’a –sinema alanında çalışmak üzere– yerleşti. Vedat Türkali, Bilge Olgaç, Atıf Yılmaz, Safa Önal, Yavuz Yalınkılıç, Atilla Gökbörü ve Ahmet Ündağ ile yönetmen yardımcısı olarak çalışma olanağı buldu (1972-78/1986-88). Bir film hikâyesi Zeki Ökten tarafından filme alındı (Ağrı Dağının Gazabı, 1973). İris Yayıncılık ve Filmcilik Ltd.Şti.’yi kurdu (1993). Senaryosunu yazdığı Türk Canlandırma Sineması Tarihi / 1931-1995 adlı belgesel filmini (Erdoğan Kar’la birlikte) çekti (1995).

Yayıncılık

İlk yayıncılık deneyimini aylık kültür-sanat dergisi Doğrultu’da yaşadı. Derginin altıncı sayısının künyesinde adı, ilk kez “teknik sorumlu” olarak geçti (1976). Ahmet Say’ın sahibi ve yayın yönetmeni olduğu aylık edebiyat dergisi Türkiye Yazıları’nın yayın kurulunda görsel malzeme sorumlusu olarak görev aldı (1978-83). Ankara’da, Güldiken Yayınları’nı kurdu ve –ticari kaygı düşünülmeksizin– iki çizgi albümü yayımlayarak yayıncılık sorumluluğuna adım attı (1980). Ankara Belediyesi Basın-Yayın Müdürlüğü’nde kültür sekreteri olarak görev yaparken çocuklara parasız dağıtılan on kitaplık dizi, “Bir Milyon Çocuk Kitabı” projesinin kitaplarını derledi ve yayına hazırladı (1979). İstanbul’da, İris Yayıncılık ve Filmcilik Ltd.Şti.’yi kurdu (1993). Önce dört aylık mizah kültürü dergisi Güldiken’i çıkardı (1993), sonra mizah kültürü alanında kitap yayınına başladı (1997).

Yapıtlar

• Gelişim Sürecinde Türk Karikatürü-I / Tanzimat ve İstibdat Dönemi / 1867-1908, Adam Yay., İst., Eylül 1986, 324s.

• Gelişim Sürecinde Türk Karikatürü-II / Meşrutiyet Dönemi / 1908-1918, Adam Yay., İst., Temmuz 1988, 438s.

• Gelişim Sürecinde Türk Karikatürü-III / Kurtuluş Savaşı Dönemi / 1918-1923, İst., Ekim 1991, 376s.

• Karikatür Üzerine Yazılar, İris Yay., İst., 1997, 448s.

• Hayal (Hikâye), İris Yay., İst., Ekim 1994, 54s.

• Türk Canlandırma Sineması Tarihi / 1931-1995, İris Film / BTC-Video Belgesel, 11 Bölüm, 5, 5 saat, İst., 1995 (Araştırma ve senaryo Turgut Çeviker • Yönetmen: Turgut Çeviker-Erdoğan Kar)

Seçkiler

• İbret Albümü, İstanbul Büyükşehir Belediyesi Kültür İşleri Dairesi Başkanlığı Yay. No. 2, İst., 1992, 154s.

• Tanzimat İmzasız Karikatürler Antolojisi, Adam Yay., İst., Kasım 1986, 152s.

• Burun / Abdülhamit Karikatürleri Antolojisi, Adam Yay., İst., Aralık 1988, 176s.

• Meşrutiyet İmzasız Karikatürler Antolojisi, Adam Yay., İst., Şubat 1989, 200s.

• Su Karikatürleri Albümü, İSKİ, İst, 1992

• Carigraphia - Turkish Cartoons, Ministry of Culture, Turkish Republic, İst., 1995, 94s.

• Kent, Konut ve Yerleşim Üzerine Karikatürler - The Cıty, Homes & Settlements in Caricature (1908-1995), HABİTAT/HABİTART, İst., 1996, 80s.

• Türk Edebiyatında Futbol, YKY, 1. Baskı, İst., 2002, 351s.

• Posta Hikâyeleri, Dünya Yay., Nisan 2004, 120s.

• Karikatürkiye / Karikatürlerle Cumhuriyet Tarihi (1923-2008)-I / Tek Parti ve Demokrat Parti Dönemi (1923-1960), NTV Yay., 2010, 1-272+Vs.

• Karikatürkiye / Karikatürlerle Cumhuriyet Tarihi (1923-2008)-II / 27 Mayıs’tan Liberalizme (1960-1991), NTV Yay., 2010, 273-528+IVs.

• Karikatürkiye / Karikatürlerle Cumhuriyet Tarihi (1923-2008)-III / Merkezin Çöküşünden Muhafazakâr Demokrasiye (1991-2008), NTV Yay., 2010, 529-900s.

Yayınlar

Kurucusu ve sahibi olduğu İris Yayıncılık ve Filmcilik Ltd.Şti.’de yayına hazırladığı kitaplar:

• Hippokrates (Türkçesi: Mehmet Ali Kılıçbay), Gülmeye ve Deliliğe Dair, İst., 1979, 80s.

• Franz Rosenthal (Türkçesi: Prof. Ahmet Aslan), Erken İslâm’da Mizah, İst., 1979, 264s.

• Charles Baudelaire (Türkçesi: İrfan Yalçın), Gülmenin Özü, İst., 1979, 136s.

• Arthur Koestler (Türkçesi: S. Kabakçıoğlu-Ö. Kabakçıoğlu), Mizah Yaratma Eylemi, İst., 1979, 144s.

• John Morreall (Türkçesi: Aykut Aysevener-Şenay Soyer), Gülmeyi Ciddiye Almak, İst., 1979, 216s.

• Turhan Selçuk, Grafik Mizah, İst., 1998, 384s.

• Tan Oral, Yaza Çize, İst., 1998, 352s.

• Turgut Çeviker, Karikatür Üzerine Yazılar, İris Yay., İst., 1997, 448s.

• Turgut Çeviker, Hayal, İst., 1994, 54s.

• Can Külahlıoğlu (Çizgiler: Necati Abacı), Frankeştayn, Helena Rubinştayn ve Albert Aynştayn arasında fikir birliği olma ihtimali üzerine bir ince eleme, İst., 1999, 72s.

• “Fantazya Çok Para Yok / Karikatürlerle Bir Borç Ekonomisinin Tarihi / 1874-1954 (14 Ekim-15 Şubat”, Osmanlı Bankası Müzesi (Karaköy), İstanbul, 2003-04

Yayına Hazırladığı ve Derlediği Kitaplar

• 1970 Başkent Ödülleri, Ankara Belediyesi Yay., İst., 1980, 164s.

• Kırsal Kesim Çocukları / Çocuklararası Karikatür Yarışması - Çocuklararası Resim-Düzyazı Yarışması, TMMOB Ziraat Müh. Odası Yay., Ank., Şubat 1980

• Can Akınsal, Çizgiler - Bir Müthiş Gelecek Bir Miş’li Geçmiş, Güldiken Yay., Ank., [1980], 48s.

• Süha Mocan, Atila Kanbir, Mustafa Doğruer, Ümit Kartoğlu, Erkan Polat, Tüy Siklet - Spor Karikatürleri, Güldiken Yay., Ank., Ocak 1981, 72s.

• Nişan G. Berberyan, Terakki Edelim Beyler, Adam Yay., İst., Kasım 1986, 152s.

• Ali Fuat Bey, Osmanlı Tokadı, Adam Yay., İst., Kasım 1986, 152s.

• Salâh Bey’in Yüzleri, 40 Ambar / Sahaf& Galeri Yay., 1987, 34s.

• Cemil Cem, Silah ve Meşale, Adam Yay., İst., Ocak 1989, 238s.

• Halit Naci, Karagöz’ün Gör Dediği, Adam Yay., İst., Ocak 1989, 200 s.

• Sedat Simavi, Paramparça / Yeni Zenginler / Harp Fakirleri, Adam Yay., İst., Haziran 1993, 233s.

• Ramiz Gökçe, Gir, Kapanıyorum, Adam Yay., İst., Eylül 1992, 222s.

• Ahmet Rıfkı, Karşı, Adam Yay., İst., Haziran 1993, 220s. 

• Bedri Koraman, Siyaset Arenası, Kendi Yay., İst., Aralık 1994, 415s.

• Turhan Selçuk, İnsan Hakları - Human Rights, T.C. Kültür bakanlığı Yay., İst., 1995, 160s.

• Suavi Süalp, Zavallı Behçet, İnkılâp Kitabevi Yay.[’dan] 1. Baskı, İst., Ocak 1996, 70s.

• Adnan Veli [Kanık], Sosyete, Seçme Eserleri 1, İnkılâp Kitabevi Yay.[’dan] 1. Baskı, İst., Ocak 1996, 144s.

• Adnan Veli [Kanık], Uçan Daireler, Seçme Eserleri 2, İnkılâp Kitabevi Yay.[’dan] 1. Baskı, İst., Eylül 1996, 200s.

• Cenap Güven, Bir Mahkeme Öyküsü / Aziz Nesin Gülmece Öyküsü Ödülü-1996, İnkılâp Kitabevi Yay.[’dan] 1. Baskı, İst., Eylül 1996, 110s.

• Konur Ertop (Hazırlayan), Aziz Nesin’e Saygı / Bu Köy Hepten Delirdi mi? / Aziz Nesin Gülmece Öyküsü Ödülü-1996, Ekim 1996, 120s.

• Osman Cemal Kaygılı, Aygır Fatma, İnkılâp Kitabevi Yay.[’dan] 1. Baskı, İst., Ocak 1997, 222s.

• Abidin Dino, Kültür, Sanat ve Politika Üstüne Yazılar, Adam Yay., 1. Baskı, Ağustos 2000, 680s.

• Aziz Nesin (Genişleterek ve Güncelleştirerek Yayına Hazırlayan: Turgut Çeviker), Cumhuriyet Dönemi Türk Mizahı, Adam Yay.,[’dan] 1. Baskı, Ekim 2001, 734s.

• Abidin Dino, Sinan, YKY, 2. Baskı, İst., 2002, 94s.

• Turhan Selçuk, Önce Çizgi Vardı... – “çizgide 60. yıl”, Cumhuriyet Kitapları, İst., 1. Baskı, Temmuz 2003, 300s.

• Gültekin Emre (Hazırlayan), Posta Şiirleri, Dünya Yay., Eylül 2003, 122s.

• Onat Kutlar Kitabı, 43. Antalya Film Festivali Yayını, Eylül 2006, 608s.

• Anonim, Karagöz Mutfakta, Çiya Yay., İst., 2010

• Julian Barnes (Türkçesi: Özcan Kabakçıoğlu), Mutfaktaki Tarifbaz, Çiya Yay., İst., 2011

• Gabriele von Arnim (Türkçesi: Sevinç Altınçekiç), Yemek, Çiya Yay., İst., 2011

• Dr.Phil. Hâmit Z. Koşay - Akile Ülkücan, Anadolu Yemekleri ve Türk Mutfağı, Çiya Yay., İst., 2011

Öğretim Görevlisi Olarak

• “Karikatür Tarihi”, Bilar A.Ş. (Halk Üniversitesi), (İst., 1982)

• “Türk Canlandırma Sineması Tarihi Dersi”, Eskişehir Anadolu Üniversitesi - Güzel Sanatlar Fakültesi - Canlandırma Sanatları Bölümü, (1996-1997)

• “Karikatür Tarihi-Karikatür Analizi Dersi”, Yeditepe Üniversitesi - İletişim Fakültesi - Gazetecilik Bölümü, (2006)

Sergiler İçin Araştırma, Kaynak Sağlama ve Kratörlük

• “Osmanlı Karikatürü Sergisi”, Karikatürcüler Derneği Galerisi (Sultanahmet) İst., 1983

• “Salâh Birsel’in 69. Yılı İçin Salâh Bey’in Yüzleri Portre Sergisi”, 40 Ambar Sahaf&Galeri (Beyoğlu Aslı Han), İst., Ekim 1987

• “Karikatürlerle Cumhuriyet Belgesel Sergisi” / 20 Ekim-3 Kasım, Pimapen Kültürevi (Osmanbey), İst., 1998

• “İki Şehir İstanbul Lizbon - İki Şair Yahya Kemal Fernando Pessoa / Two Cities Istanbul Lizbon Two Poets Yahya Kemal Fernando Pessoa”, Lizbon Belediye Sarayı Camara Municipal De Lisboa, 16/31.12.1994

• “Kent, Konut ve Yerleşim Üzerine Karikatürler - The Cıty, Homes&Settlements in Caricature (1908-1995)”, HABİTAT/HABİTART, T.C. Kültür Bakanlığı İstanbul Devlet Güzel Sanatlar Galerisi / 3-14 Haziran / June (Beyoğlu), İst., 1996

• “Fantazya Çok Para Yok / Karikatürlerle Bir Borç Ekonomisinin Tarihi / 1874-1954 (14 Ekim-15 Şubat”, Osmanlı Bankası Müzesi (Karaköy), İstanbul, 2003-04

• “Cemil Cem Sergisi”, “Cemal Nadir Güler Sergisi”, “Turhan Selçuk Sergisi”, “Necati Abacı Sergisi”, “Ramiz Gökçe Sergisi”, Eczacıbaşı Sanal Müze (sanalmuze.com), İst., 2003’den başlayarak.

• “101 Dergi - ‘Dündan Bugüne Türkiye’nin Dergileri’” (Yapı Kredi Kültür Merkezi - Arşiv Sergisi Galerisi - Beyoğlu), İst., 2001

Yayın Yönetmenliğini Üstlendiği Dergiler

• Güldiken “Dört aylık mizah kültürü dergisi”, İris Yay., Sayı: 1-37, İst., 1993-06

• Diyojen “Haftalık politik mizah dergisi”, Artos Yay., Sayı: 1-7, İst., 1997

• Posta Kutusu “Üç aylık posta kültürü dergisi”, Dünya Yay., Sayı: 1-4, İst., 2003-04

• Yemek ve Kültür, “Üç aylık yemek kültürü dergisi”, Çiya Yay., Sayı: 1-2, İst., 2005

Kurumsal Görevler

• Ankara Belediyesi Basın-Yayın Müdürlüğü’nde Kültür Sekreterliği (1979-80).

• Yapı Kredi Kültür Sanat Yayıncılık “Dergi ve Sergi Çalışma Kurulları” üyeliği, İst., 2001-03.

• Yapı Kredi Kültür Merkezi - Sermet Çifter Araştırma Kütüphanesi, “Mektup Arşivi Sorumluluğu”, İst., 2001-03

Kurumsal Üyelikler

• Türkiye Yazarlar Sendikası

• Edebiyatçılar Derneği

Kurumsal Kurucu Üyelikler

• TÜRSAK /Türkiye Sinema ve Audiovisüel Kültür Vakfı

• Tarih Vakfı / Türkiye Toplumsal Tarih Vakfı