Boyacılar

Yaşam Hazretleri

Çarşamba, 8 Aralık 2010

Bugün Balkanlar’dan gelen soğuk hava dalgası canına okuyor, İstanbul’un. Kadıköy İskelesin’in önünde, denize sırtını dönmüş birkaç kundura boyacısından sadece biri vardı bugün.

Kışın ilk boyası için sandığa koydum ayağımı:

– Diğer arkadaşların bugün gelmemişler?

– Soğuk abi, ondan?

– Size kapalı bir alan vermediler gitti burada?

– Evet, vermediler.

– Kış aylarında sağlığınız tehlikede.

– Evet abi, öyle ama ekmek parası ne yaparsın?

Ne yazık ki, gariban mesleklerin kaderi bu. Geçen Cumhuriyet Bayramı’da boyacı Çingene Aykut’un saygı duruşu sırasında çekilmiş fotoğrafı Türkiye’de gündem oluşturmuştu. Ertesi gün, İstanbul valisi Aykut’u buldurmuş ve onurlandırmıştı!

Yıldırım Türker, “Cumhuriyet’in riya albümünden” başlığıyla Radikal’de, zehir zemberek bir yazı yayımlamıştı. 

Ayakkabım boyanırken, lodosa sırtını dönmüş boyacıyı ve arkadaşlarını düşündüm. Kaç yıldır bu boyacılara kapalı bir mekân olanağı vermiyor, belediye.

Neden?

Zaman çabuk geçti.

Boya ücretini, soğuk vergisiyle birlikte ödedim.

Boyacım gülümsedi:

– Sağ ol abi, ayakların soğuk görmesin!